گل را به صمیمیت انسان ها تقدیم می کنم که بدانی مهربانی همیشه می ماند.
گل را به شکستگی دل بر روی دل های شکسته تقدیمت می کنم که بدانی مرحم دل شکسته است .
گل را به دستان مهربان مادر تقدیم می کنم که بداند چقدر دوستش دارم .
گل را به نگا ه های گرم پدر تقدیم می کنم که بداند چقدر محبت او را دوست دارم .
گل را به صفای برادر تقدیم می کنم که بداند خانه قلبم همیشه جای اوست .
گل را به لطف خواهر تقدیم می کنم که بداند چقدر صداقتش در ذهنم نقش بسته و دوست می دارمش
گل را به یار تقدیم می کنم که بداند هنوز آغازگر این راه طولانی هستم .
گل را به فرزندانم تقدیم می کنم که بدانند زندگی زیباست .
گل را به بی ریایی دوست تقدیم می کنم که بداند هنوز هم دوستان خوب پیدا می شود تا دنیا را دو باره زیبا بسازند.
بدان: عشقورزیدن، تنها به برآورده ساختن خواستهها و نیازها نیست. بلکه عشق، گستردگی و ملاطفت بسیاری را در خود نهان دارد.
عشق، یعنی آن نیرویی که تو از آن غنی بوده و به دلیل غنی بودن و لبریز بودن از آن، احساس بخشش وغنی ساختن دیگران نیز در تو ایجاد میشود. احساسی که راهی جز بخشیدن آنچه از آن لبریز شدهای، نداری. آنچه به فراوانی در تو فوران میکند، از تو میجوشد و برون میتراود و نیاز به ارزانی داشتن آن به دیگران در تو ایجاد میشود. این احساس، عشق واقعی است.