کودکان چون دریا بزرگ و زلال می باشند .
دریا گاه مهربان گاه خشمگین اما همیشه خندان و مهربانند و در دل پاک خویش هیچ چیز راه نمی دهند چون نفرت - کینه - انتقام و.... در دل دریایی آنان خنده و شادی راه دارد .
کودکان دنیای بزرگی دارند به نام دل که کوچه هایش پر گل و سبزه و آسمانش همیشه آفتابی و زمینش همیشه سبز و چشمه هایش همیشه پر آب .
شبش به روشنایی روز دلتنگیش به اندازه یک کهکشان و غمش به اندازه یک کف آب دریا شادیش به اندازه تمامی انسان های آزاده و رهایش قد تمام پرندگان رها گشته از قفس و فکرش همیشه آزاد و دلش همیشه در بند یک پدر و مادر
صافی کودکی... زیبا بود