دو رویی

 

جهان پر شد ز تزویر و دو روئی /  به هر جا بنگری رنگ است و نیرنگ  

دلم تنگ است و اندوهم فراوان / غم عالم بدل دارم دلم تنگ  

دگر این سبنه گنجایش ندارد     / پذیرد رنج و درد رنگ و وارنگ  

خداوندا ز رحمت چاره ای کن     / که بر مینای صبرم آمده تنگ