طبیعت

 

بدامان طبیعت که مادر مهربان من است پناه می آورم از مردم فرار کردم و به آغوش طبیعت فرو رفتم با این ابهام عمیق که به ابدیت مطلق انتها می گیرد . 

به نجوا گفتم طبیعت هم در سکوت غرق بود افسوس خوردم که این پرده لاجوردی چرا زنده نیست !  

چرا مثل پرده های سینما موج می اندازد چرا تگان نمی خورد چرا از غم ها و شادی های زندگی حکایت نمی گوید چه خوب بود که گریبان این جامه آبی گون چاک می شد و از چاک گریبانش دختر طبیعت سر می کشید دختر طبیعت با آن جمال جمیل با آن جلوه بدیع با قشنگی ها و لوندی ها و دلبری ها و دلجوئی ها دختر طبیعت یعنی دختر دلخواه من .......